Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Eπικείμενη Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας

1.  Στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη συνιστάται και λειτουργεί Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, υπαγόμενο απευθείας στον Υπουργό. Το Γραφείο έχει ως αποστολή τη συλλογή, την καταγραφή, την αξιολόγηση και την περαιτέρω προώθηση προς διερεύνηση στις αρμόδιες Υπηρεσίες ή Αρχές καταγγελιών για πράξεις του ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής και του Πυροσβεστικού Σώματος, οι οποίες εκδηλώθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή κατά κατάχρηση της ιδιότητάς του και αφορούν :




α. Βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κατά την έννοια του άρθρου 137 Α του Ποινικού Κώδικα,
β. Παράνομες εκ προθέσεως προσβολές κατά της ζωής, ή της σωματικής ακεραιότητας ή υγείας, ή  της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας,
γ. Παράνομη χρήση πυροβόλου όπλου και
δ. Κάθε άλλη προσβλητική της προσωπικότητας  συμπεριφορά,
σε βάρος πολιτών, καθώς και τις συναφείς πράξεις, εφόσον αυτές εκδηλώθηκαν από το ίδιο πρόσωπο στον ίδιο τόπο και χρόνο.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Χωρίς υγειονομική περίθαλψη 1.000.000 άνθρωποι λόγω οικονομικής δυσχέρειας

Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν επιτρέπουν σε 1.000.000 ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Παράλληλα, η οικονομική επιβάρυνση για τις υπηρεσίες αυτέ οδηγεί περίπου 1.000.000 ανθρώπους το χρόνο στη φτώχεια, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. 
 Σε παγκόσμια έκθεση για τη χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, ο οργανισμός υπογραμμίζει ότι όλες οι χώρες, πλούσιες και φτωχές, θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για την εξασφάλιση παγκόσμιας κάλυψης και τις κάλεσε να σκεφτούν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποδοτικότητα και να χρησιμοποιήσουν νέα μέτρα φορολόγησης και καινοτόμου χρηματοδότησης για να ενισχύσουν την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
«Για πολλούς, οι υγειονομικές υπηρεσίες απλώς δεν υφίστανται, για άλλους δεν είναι οικονομικά εφικτές. Όταν δεν είναι εφικτές σημαίνει ότι είτε επιλέγεις να μην τις χρησιμοποιήσεις, είτε υφίστασαι μεγάλη οικονομική επιβάρυνση», τονίζει Ντέιβιντ Ιβανς, διευθυντής του τμήματος χρηματοδότησης συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης του ΠΟΥ.
Η έκθεση του ΠΟΥ για το 2010 παραθέτει τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν οι χώρες για να αντλήσουν περισσότερους πόρους και να μειώσουν τα οικονομικά εμπόδια για την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, κάνοντας πιο αποτελεσματικές τις υπηρεσίες υγείας. «Για να σταματήσει η υγειονομική περίθαλψη να αποτελεί οικονομική "πληγή" για τους ανθρώπους, οι άμεσες καταβολές θα πρέπει να συνιστούν ποσοστό μικρότερο του 15-20% των συνολικών δαπανών μίας χώρας για την υγεία», επισημαίνεται.

ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Πώς εξελίσσεται το έργο των δομών στήριξης κακοποιημένων γυναικών;
Αν μια γυναίκα «Σπάσει τη σιωπή» και ζητήσει στήριξη και καταφύγιο από την βία λόγω φύλου που βιώνει στον ιδιωτικό ή το δημόσιο χώρο, τι πιθανότητες έχει να βρει αποτελεσματική στήριξη;

Εκδήλωση – συζήτηση
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Σίνα 16, Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδας
                                                               4 μ.μ. – 8 μ.μ.
 Μιλούν:
Ø Εκπρόσωπος του «Δικτύου Γυναικών Ευρώπης».
Ø Κλέρυ Δανιηλίδου, Σωματείο «Φοίβη».
Ø Όλγα Θεοδωρικάκου, «Κλίμακα».
Ø Εκπρόσωπος από την «Ιατρική Παρέμβαση».
Ø Συντονίζει η Μαρία Λιάπη, Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα»

Παρεμβάσεις από άλλες εκπροσώπους φορέων και δομών στήριξης
Συζήτηση

Την πρωτοβουλία στηρίζουν:
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (Ελληνικό Δίκτυο), Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Ομάδα Γυναικών Κόκκινο, Ομάδα Φύλου Νεολαίας ΣΥΝ, Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ), Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών ΔΙΟΤΙΜΑ, Ομάδα Γυναικών Διεθνούς Αμνηστίας.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Από το Φρόιντ στην Προπαγάνδα

Δημόσιες σχέσεις, διαφήμιση, επικοινωνιακή πολιτική, focus και target group…Ποια σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά τα εργαλεία του σύγχρονου καπιταλισμού με τον Φρόιντ, τη γέννηση της Ψυχανάλυσης και την εισαγωγή της στον Νέο Κόσμο; Τι μπορεί να συνδέει την φλογερή ανάγκη των φεμινιστριών για χειραφέτηση στις αρχές του 20ου αιώνα, με την άνοδο των Ναζί και την αντικομουνιστική υστερία της ψυχροπολεμικής περιόδου; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στην εντυπωσιακή όσο και αμφισβητούμενη συνεισφορά ενός ανθρώπου στην ιστορία του προηγούμενου αιώνα, που τα ίχνη της συνεχίζουν σταθερά να επηρεάζουν τους φόβους και τις επιθυμίες μας ακόμα και σήμερα.

Ο άνθρωπος που έπλασε την κοινωνία της κατανάλωσης

"Ο έξυπνος και συνειδητός χειρισμός της οργανωμένης γνώμης των μαζών είναι σημαντικό στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτός που είναι σε θέση να καθοδηγεί αυτό τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας συνιστά μια αόρατη κυβέρνηση, που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά ολόκληρη τη χώρα" - (Edward Bernays,
Propaganda, 1928)

Ο Edward Bernays γεννήθηκε στη Βιέννη το 1891 (και πέθανε το 1995, στα 103 του). Ήταν ανιψιός του ιδρυτή της Ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ, με τις πρωτοποριακές θεωρίες του οποίου είχε από νωρίς τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή. Νέος ακόμη μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και στη διάρκεια του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου δούλεψε για τις αμερικανικές υπηρεσίες προπαγάνδας, αντικείμενο στο οποίο επέλεξε να παραμείνει και αργότερα. Καθώς μετά την εμπειρία του πολέμου η κοινωνία σοκαρισμένη απέρριπτε την προπαγάνδα ως μέσον ανέντιμο, ο Μπέρνεϊζ χρειάστηκε να επινοήσει ένα ελκυστικότερο όνομα για την κοινωνική εκδοχή της, το νέο επάγγελμα στο οποίο σκόπευε να μεγαλουργήσει: “Δημόσιες Σχέσεις”. Έκτοτε, υπήρξε πάντοτε δραστικά παρών στο παρασκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας. Ο Bernays έγινε ο διασημότερος πρωτοπόρος της σύγχρονης προπαγάνδας, την οποία εξάσκησε τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εφαρμόζοντας τις θεωρίες της ψυχολογίας της μάζας για λογαριασμό μεγάλων εταιριών και πολιτικών κομμάτων.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σαν σήμερα: Ξεκινά ο αφανισμός των τσιγγάνων από τους Ναζί

Ποράιμος: Ο Αφανισμός των Τσιγγάνων


Στις 15 Νοεμβρίου του 1943, ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ εξέδωσε μία διαταγή, με την οποία οι τσιγγάνοι εξομοιώνονταν με τους εβραίους, όσον αφορά τη θέση τους στη γερμανική κοινωνία. Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν χιλιάδες τσιγγάνοι της Γερμανίας να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και οι εβραίοι συμπολίτες τους, και να βρουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια των Ναζί. Το δικό τους Ολοκαύτωμα το ονομάζουν στη γλώσσα τους Ποράιμος, δηλαδή Αφανισμό.
Το Τρίτο Ράιχ, ως γνωστόν, ήθελε να εξολοθρεύσει όσους δεν ανήκαν στο ξανθό γένος, δηλαδή την Αρεία Φυλή. Οι τσιγγάνοι αποτέλεσαν ένα πρόβλημα για τον Χίτλερ στην αρχή. Οι καθεστωτικοί ανθρωπολόγοι τους αναγνώριζαν, λόγω γλώσσας, την άρεια καταγωγή. Όμως, επικράτησε η άποψη του Χανς Γκίντερ ότι ήταν από κατώτερη γενιά. Έτσι, έπρεπε να αφανισθούν από προσώπου γης.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των τσιγγάνων που έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αγγίζει τις 800.000 ψυχές.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Σύμμαχος η φτώχεια στην αύξηση χρήσης ναρκωτικών ουσιών

«Απειλή» για την προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών αποτελεί η οικονομική λιτότητα. Η απειλή είναι διπλή και αφορά ιδιαίτερα τη χώρα μας που βρίσκεται στη «δίνη» της κρίσης: από τη μία ενδέχεται να οδηγήσει σε περικοπές στα προγράμματα πρόληψης και αντιμετώπισης των ναρκωτικών, από την άλλη η ίδια η φτώχεια μπορεί να προκαλέσει αύξηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Τους φόβους αυτούς εξέφρασαν χθες η πρόεδρος του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών κ. Μένη Μαλλιώρη και ο επικεφαλής του δικτύου REITOX του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ) κ. Αλέξης Γκουσντέελ, κατά την παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης για την κατάσταση του προβλήματος των ναρκωτικών στην Ευρώπη.
Στην έκθεση -που αναφέρεται σε στοιχεία του 2008- η Ελλάδα περιγράφεται με μελανά χρώματα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος των τοξικομανών, καθώς γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην πολύ μεγάλη λίστα αναμονής για ένταξη σε πρόγραμμα υποκατάστατων (5.500 χρήστες) και κατατάσσεται μεταξύ των τριών χωρών (μαζί με τη Βουλγαρία και την Πολωνία) με τον μεγαλύτερο χρόνο αναμονής για εισαγωγή σε πρόγραμμα: το 2008 ήταν συνολικά σε όλη τη χώρα 38 μήνες ο μέσος χρόνος αναμονής, ενώ στην Αθήνα ο χρόνος αναμονής πλέον ξεπερνά τα 6 χρόνια. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι μία από τις τέσσερις χώρες (μαζί με την Κύπρο, τη Λιθουανία και τη Λεττονία) στις οποίες δεν λειτουργούν προγράμματα θεραπείας υποκατάστασης σε σωφρονιστικά καταστήματα.

Γυναίκες: Δεν τις επέλεξαν κόμματα και ψηφοφόροι

Σε Βατερλό εξελίχθηκε για τις γυναίκες στις τρέχουσες εκλογές η ανάδειξή τους σε ηγετικές θέσεις και ιδιαίτερα για όσες προέρχονται από τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ & Ν.Δ.).
Αρχικά τα δύο μεγάλα κόμματα δεν επέλεξαν καμία γυναίκα άξια (!) ώστε να της δώσουν το χρίσμα για περιφερειάρχη. Ελάχιστες ήταν οι γυναίκες, με επίσημη στήριξη, στους 325 δήμους. Ετσι, αρκετές είναι εκείνες που κατέβηκαν ως αντάρτισσες ή ανεξάρτητες χωρίς επίσημη στήριξη.
Συνολικά στους 325 δήμους «δοκιμάστηκαν» 58 συνδυασμοί με αρχηγούς γυναίκες. Τα ποσοστά των υποψήφιων γυναικών-δημάρχων πανελλαδικά κυμαίνονται από 3 έως 12%, ενώ η συμμετοχή των γυναικών στα δημοτικά συμβούλια αγγίζει το 27%.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Δελτίο Τύπου 3/11/2010 - "Άστεγοι στην Ελλάδα: χθες, σήμερα , αύριο"


Ανοικτή Συζήτηση «ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
Το πρόβλημα: Χθες-σήμερα-αύριο
Προσεγγίσεις πολιτικών αντιμετώπισης του φαινομένου έλλειψης στέγης στη γενιά των νεο-αστέγων

Στην Ελλάδα του 2010, στην εποχή της οικονομικής κρίσης και του ΔΝΤ, με το 20% των Ελλήνων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και την ανεργία να μαστίζει όλες τις ηλικίες και σχεδόν όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες, το πρόβλημα των αστέγων, παρά το ότι προϋπάρχει από τη δεκαετία του ΄90 και είναι συνεχώς αυξανόμενο, παραμένει υποτιμημένο όχι μόνο από την κοινή γνώμη αλλά κυρίως από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας και της πολιτικής ηγεσίας. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν όχι μόνο στην αύξηση του φαινομένου αλλά και στη διαφοροποίηση του προφίλ των αστέγων. Η εμφάνιση των νεόπτωχων συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση της νέας γενιάς αστέγων που ουσιαστικά αναδεικνύει την υπάρχουσα κατάσταση, δηλ.  την διεύρυνηση της φτώχειας και της έλλειψης στέγης και σε πληθυσμούς «ανώτερων» μέχρι πρότινος κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων.
Δεδομένης της υπάρχουσας κατάστασης και της επείγουσας ανάγκης λήψης αναγκαίων και επαρκών μέτρων, η ΜΚΟ «ΚΛΙΜΑΚΑ» φορέας με δεκαετή και πλέον εμπειρία στην αντιμετώπιση του φαινομένου της έλλειψης στέγης,  διοργανώνει ανοικτή συζήτηση με θέμα: «Άστεγοι στην Ελλάδα». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα γίνει αναφορά στο πρόβλημα των αστέγων όπως αυτό έχει καταγραφεί στο παρελθόν, η υπάρχουσα κατάσταση,  οι εκτιμήσεις  για την εξέλιξη του φαινομένου καθώς οι προσεγγίσεις πολιτικών αντιμετώπισης του φαινομένου έλλειψης στέγης συνολικότερα, καθώς και η αντιμετώπισή του με σημείο αναφοράς τη γενιά των νεο-αστέγων.
Στο πλαίσιο της ανοικτής συζήτησης θα παρουσιαστεί  το πιλοτικό μοντέλο πρόληψης που καταρτίσθηκε από την ΚΛΙΜΑΚΑ «Μπροστά στην πρόκληση της αντιμετώπισης της έλλειψης στέγης σε μία εθνική οικονομική κρίση: «Ένα πιλοτικό πολιτικό μοντέλο πρόληψης» (Θεοδωρικάκου Ο., Αλαμάνου Α. Κατσαδώρος Κ.), όπως αυτό παρουσιάστηκε στο Πανευρωπαϊκό Ερευνητικό Συνέδριο, που διοργανώθηκε το Σεπτέμβριο από τη FEANTSA και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για την Έλλειψη Στέγης.
Επιδιώκεται αυτή η ανοιχτή συζήτηση να αποτελέσει τη βάση για την έναρξη μίας συνολικότερης και συλλογικότερης Διαβούλευσης πάνω στο θέμα της έλλειψης στέγης και των διαστάσεων που αυτό τείνει να λάβει στην Ελλάδα, δεδομένης τόσο της οικονομικής συγκυρίας όσο και της ανεπάρκειας των κοινωνικών, στεγαστικών και προνοιακών πολιτικών.

Στα δίχτυα της κατάθλιψης (;)

Εχει διαπιστωθεί ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και κοινωνικής ανασφάλειας ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, μετά τις πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις οργής, περιπίπτει στο μάλλον ασαφές, και επομένως άκρως ψυχοδιαβρωτικό συναίσθημα της κατάθλιψης. Υπάρχει άραγε κάποια βαθύτερη βιολογική σκοπιμότητα ή έστω κάποια ψυχολογική αναγκαιότητα για την ύπαρξη τέτοιων εμφανώς αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων; Σε χαλεπούς καιρούς, έχει ίσως κάποιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε πώς η σύγχρονη επιστήμη επιχειρεί να κατανοήσει τους μη συνειδητούς νευροβιολογικούς μηχανισμούς (εγκεφαλικούς και ψυχολογικούς), οι οποίοι όχι απλώς διαμορφώνουν αλλά και παραδόξως συντηρούν τα καταθλιπτικά συναισθήματα που δηλητηριάζουν τη ζωή μας. 
Απ' ό,τι φαίνεται, το 2030 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη δεύτερη αιτία ασθένειας του ανθρώπινου πληθυσμού, με πρώτη πιθανά το AIDS, ενώ στην τρίτη θέση ακολουθούν οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Αν μάλιστα περιοριστούμε στις πιο εύπορες οικονομικά χώρες -τις λεγόμενες «High Income Countries», σύμφωνα με την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας- τότε στο άμεσο μέλλον η κατάθλιψη και οι σχετικές με αυτήν ψυχοσωματικές διαταραχές θα αποτελέσουν το υπ' αριθμόν ένα υγειονομικό πρόβλημα της ανθρωπότητας.
Εχει μάλιστα υπολογιστεί ότι ήδη στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. πάνω από το 30% του πληθυσμού έχει υποφέρει, κάποια στιγμή της ζωής του, από μια σοβαρή μορφή κατάθλιψης. Ενώ, τα τρία τελευταία χρόνια, μόνο στη γηραιά Ευρώπη έχουν διαγνωσθεί τα τυπικά συμπτώματα της μείζονος κατάθλιψης σε πάνω από 18,5 εκατομμύρια ενήλικους πολίτες (ηλικίας μεταξύ 18 και 65 ετών), αριθμός που δυστυχώς παρουσιάζει κάθε χρόνο αυξητικές τάσεις. Αυτό το άκρως ανησυχητικό και απειλητικό σενάριο δεν αφορά αποκλειστικά τις πιο αναπτυγμένες χώρες, διαπιστώνεται σχεδόν παντού από τις σχετικές επιδημιολογικές μελέτες που πραγματοποιούνται διεθνώς τα τελευταία χρόνια, όπως αυτές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Ενα άλλο φαινόμενο, που συνδέεται στενά με την αυξημένη διάγνωση καταθλιπτικών επεισοδίων, είναι και η σαφής αύξηση στην κατανάλωση αντικαταθλιπτικών ουσιών: για παράδειγμα, ένας στους πέντε Αμερικανούς ζητά από τον γιατρό του ή καταφεύγει από μόνος του στη λήψη αντικαταθλιπτικών μόλις δει τη σχετική διαφήμιση για κάποιο νέο «θαυματουργό» φάρμακο. Το περίεργο είναι ότι η ανθρωπότητα φαίνεται πως εισήλθε στην «Εποχή της Κατάθλιψης» (γύρω στη δεκαετία του '90) ταυτόχρονα με τη μαζική παραγωγή και χορήγηση του Prozac, του πρώτου σύγχρονου αποτελεσματικού αντικαταθλιπτικού!
Μια μεταμοντέρνα επιδημία;