ΕΥΧΕΣ...

Εταιρική κοινωνική ευθύνη. Εργαλείο ή αναγκαιότητα;

Η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι πλέον αναγκαιότητα και όχι επιλογή. Οι επιχειρήσεις αποτελούν οντότητες, οι οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται, επηρεάζοντας και επηρεαζόμενες από τα δεδομένα της εποχής και του χώρου δράσης τους. Οφείλουν, επομένως, να αναγνωρίζουν την ευθύνη που τους αναλογεί, απέναντι στην κοινωνία και το περιβάλλον. Να σέβονται, δηλαδή, τις αρχές και τις αξίες που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμό μας (το σεβασμό προς τον άνθρωπο – την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την παροχή ίσων ευκαιριών, το σεβασμό στο περιβάλλον, τη βελτίωση του επιπέδου και της ποιότητας ζωής).

Έτος 2000 - Σκέψεις για μια Δυναμική Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης. Όραμα ή Ουτοπία;

..."Αξονικοί. κυρίαρχοι στόχοι κάθε φορέα που θέλει να υπηρετεί την ανάπτυξη του ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου πρέπει να είναι:

H μετουσίωση της προσωπικής ιστορίας, των προσωπικών εμπειριών σε προσωπική συνείδηση. Η μετουσίωση της συλλογικής πορείας, εμπειρίας, ιστορίας, σε συλλογική συνείδηση."...

Παρακάτω παραθέτουμε μία συνοπτική αποτύπωση του οράματος της ΚΛΙΜΑΚΑ για τη λειτουργία και το ρόλο των Οικοτροφείων σε όλα τα επίπεδα, όπως αυτό είχε καταρτισθεί το έτος 2000. 

Νομικό πλαίσιο προστασίας δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων - Παρατηρήσεις

Το νομικό πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων, παρά τους αναχρονισμούς ή ατέλειες που μπορεί να περιέχει, ουσιαστικά αναδεικνύει τα κενά και προβλήματά του, κατά την εφαρμογή του. Βρισκόμαστε, δυστυχώς, συχνά μπροστά σε φαινόμενα παρέκκλισης από το νόμο, κατά τη διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας ή της δικαστικής συμπαράστασης. Κι αυτό σημαίνει ότι η παρέκκλιση είναι πολύ μεγαλύτερη αν εξετασθεί η ουσία των πραγμάτων, δηλαδή κατά πόσον υπάρχει μέριμνα για να προστατευθεί και να ωφεληθεί μέσω του νόμου ο ασθενής.

Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 19ης Φεβρουαρίου 2009 σχετικά με την Ψυχική Υγεία

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,

– έχοντας υπόψη την υψηλού επιπέδου διάσκεψη της ΕΕ "Μαζί για την Ψυχική Υγεία και την Ευημερία" που διοργανώθηκε στις Βρυξέλλες στις 12-13 Ιουνίου 2008 και καθιέρωσε το "Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ψυχική Υγεία και την Ευημερία",

– έχοντας υπόψη το Πράσινο Βιβλίο της Επιτροπής με θέμα "Βελτίωση της ψυχικής υγείας του πληθυσμού – Προς μια στρατηγική σχετικά με την ψυχική υγεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση" (COM(2005)0484),

– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 6ης Σεπτεμβρίου 2006 σχετικά με τη βελτίωση της ψυχικής υγείας του πληθυσμού – Προς μια στρατηγική σχετικά με την ψυχική υγεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση(1),

– έχοντας υπόψη τη διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Υπουργικής Διάσκεψης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) της 15ης Ιανουαρίου 2005 σχετικά με την αντιμετώπιση των προκλήσεων της ψυχικής υγείας στην Ευρώπη και την εξεύρεση λύσεων,

Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση - Σύνοψη Προτάσεων

Το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ψυχική Υγεία και την Ευημερία, το οποίο παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2008 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως μία πρόσκληση συνεργασίας για την ανάληψη δράσης από τα κράτη – μέλη, με προτεραιότητα την ψυχική υγεία. Οι αριθμοί της ελληνικής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, όπως αυτή άρχισε να υλοποιείται τα τελευταία 25 χρόνια, μιλούν από μόνοι τους. Περίπου 3.000 ψυχικά ασθενείς (από τους περίπου 5.000 εγκλείστους στη δεκαετία του ’90) έχουν μεταφερθεί τα τελευταία χρόνια από τα δημόσια ψυχιατρεία σε 400 στεγαστικές μονάδες στην κοινότητα, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό τομέα. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν τρία μικρά ψυχιατρεία, δυο ακόμα να είναι κοντά στο κλείσιμο, ενώ ο αριθμός των κλινών στα τρία μεγαλύτερα έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό. Τι έχει συμβεί, όμως, ως προς το ζητούμενο, τη δημιουργία, δηλαδή, κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ριζικά εναλλακτικών ;

Σύνοψη Εθνικής Πολιτικής Πρόληψης της Αυτοκτονίας

Το 1996 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δημοσίευσε κατευθυντήριες αρχές και συνέστησε, μαζί με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την κατάρτιση εθνικών στρατηγικών για τη μείωση της νοσηρότητας, της θνησιμότητας και των άλλων επιπτώσεων της αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Οι κατευθυντήριες αυτές αρχές τόνιζαν την αναγκαιότητα της διατομεακής συνεργασίας, της πολυπαραγοντικής προσέγγισης και της συνεχιζόμενης αξιολόγησης και αναθεώρησης.

Αντί Εισαγωγής...

Ο εντεινόμενος κοινωνικός αποκλεισμός, συνοδευόμενος από την απαξίωση του δικαιώματος του ατόμου για ποιότητα ζωής, άρα και για υγεία, αυξάνει παράλληλα τους πληθυσμούς που υφίστανται τις επιπτώσεις του. Μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, ψυχικά πάσχοντες, εξαρτημένα άτομα, ανάπηροι και ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανέργων ή υποαπασχολούμενων βιώνουν την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου. Γι' αυτό και οι πολιτικές και οι πρακτικές κατά του κοινωνικού αποκλεισμού δεν μπορούν να αξιολογηθούν χωρίς να απαντούν στο ερώτημα αν ακυρώνουν τους παράγοντες και τις συνθήκες περιθωριοποίησης ατόμων ή κοινωνικών ομάδων, αν σέβονται δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα και αν ικανοποιούν τις ανάγκες του πληθυσμού χωρίς οικονομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτικές, φυλετικές ή πολιτισμικές διακρίσεις. 

Οι μακροχρόνιες πολιτικές πρόληψης όχι μόνο είναι περισσότερο αποτελεσματικές αλλά και λιγότερο δαπανηρές. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ευελπιστούμε ότι θα ενταχθεί στην πολιτική μας σκέψη ο μακρόχρονος σχεδιασμός και η εφαρμογή πολιτικών πρόληψης, σε αντιδιαστολή της επιλογής πολιτικών λύσεων προσωρινής ανακούφισης και απαλλαγής από κοινοτικές υποχρεώσεις.