Ο εντεινόμενος κοινωνικός αποκλεισμός, συνοδευόμενος από την απαξίωση του δικαιώματος του ατόμου για ποιότητα ζωής, άρα και για υγεία, αυξάνει παράλληλα τους πληθυσμούς που υφίστανται τις επιπτώσεις του. Μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, ψυχικά πάσχοντες, εξαρτημένα άτομα, ανάπηροι και ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανέργων ή υποαπασχολούμενων βιώνουν την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου. Γι' αυτό και οι πολιτικές και οι πρακτικές κατά του κοινωνικού αποκλεισμού δεν μπορούν να αξιολογηθούν χωρίς να απαντούν στο ερώτημα αν ακυρώνουν τους παράγοντες και τις συνθήκες περιθωριοποίησης ατόμων ή κοινωνικών ομάδων, αν σέβονται δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα και αν ικανοποιούν τις ανάγκες του πληθυσμού χωρίς οικονομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτικές, φυλετικές ή πολιτισμικές διακρίσεις.
Οι μακροχρόνιες πολιτικές πρόληψης όχι μόνο είναι περισσότερο αποτελεσματικές αλλά και λιγότερο δαπανηρές. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ευελπιστούμε ότι θα ενταχθεί στην πολιτική μας σκέψη ο μακρόχρονος σχεδιασμός και η εφαρμογή πολιτικών πρόληψης, σε αντιδιαστολή της επιλογής πολιτικών λύσεων προσωρινής ανακούφισης και απαλλαγής από κοινοτικές υποχρεώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου